Hoy ha sido una de esas jornadas infinitas en las que he compartido con Luigi una última noche de infarto para poder entregar dentro de unos minutos, con los primeros rayos de sol, uno de esos "entrañables" proyectos para el ministerio de educación.
He perdido la cuenta de horas sin dormir pero siempre es un honor trabajar codo con codo con este mega-crack doctorado en inteligencia artificial por la universidad y hecho activista asimismo por la santa madre naturaleza...
Luigi, no se como lidiabas con tus investigadores en Silicon Valley pero aquí ya le estamos cogiendo gustillo a estas locas entregas amenizadas con pizza italiana a ritmo de polska.
Felicidades, una vez más, por el excelente trabajo realizado. Buenas noches/días Luigi.
Srs. Verdaguer & Ceccaroni: s'ha acabat la pizza!!! la propera vegada que us quedeu per la nit us portaré canalons de la terra (traquil luigi que serán d'espinaques i no de carn). Descanseu.
Posted by: rosae | December 12, 2006 at 11:06 PM
De fet aquesta nit hem cambiat la pizza per un magnífic panetone que el Diego i l'Ari ens havien deixat, també ens hem zampat les galetes de la Irene (era qüestió de subsistència), de totes maneres els canelons seran molt ben acollits la propera vegada.
Posted by: xavier | December 13, 2006 at 12:17 AM
Tíos, sois unos cracks, alucino con todo lo que haceis pero si no os cuidais un poco todo vuestro talento acabará pronto en la tumba! Descansad un poco !!!! pablo
Posted by: Pablo Portillo | December 13, 2006 at 02:48 PM